កសិករប្រកបរបរដាំដំណាំប៉េងប៉ោះឈើរីបែបសរីរាង្គម្នាក់ គឺលោកស្រី ឯម រីម រស់នៅភូមិកាហែង ឃុំកាហែង ស្រុកសំរោងទង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ លើកឡើងថា ផ្លែប៉េងប៉ោះឈើរី គឺមានទំហំផ្លែតូចជាងប៉េងប៉ោះទូទៅ ប៉ុន្តែធំជាងផ្លែទំពាំងបាយជូរបន្តិច។
កសិករលើកឡើងទៀតថា ប៉េងប៉ោះឈើរី គេអាចយកទៅកែច្នៃជាម្ហូបបានច្រើនប្រភេទ ដោយការចម្អិនក៏បាន និងហូបឆៅក៏បាន ដើម្បីនាំមកនូវជីវជាតិដែលអាចឲ្យមនុស្សមានសុខភាពមាំមួន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ប៉េងប៉ោះឈើរី គេក៏និយមយកតាំងលម្អលើមុខម្ហូប ដើម្បីជួយបង្កើនសម្រស់សោភ័ណភាពអាហារឲ្យជាទីគយគន់ផងដែរ។
ដោយសម្លឹងឃើញពីអត្ថប្រយោជន៍ និងនៅប្រទេសកម្ពុជា មានតម្រូវការប៉េងប៉ោះប្រភេទនេះច្រើន តែមិនសូវមានអ្នកដាំនោះ ទើបជំរុញឲ្យពលរដ្ឋមួយចំនួនងាកមកចាប់អាជីពជាអ្នកដាំប៉េងប៉ោះ។
ទាក់ទិននឹងបច្ចេកទេសដាំដុះដំណាំប៉េងប៉ោះនេះដែរ លោកស្រី ឯម រីម អះអាងប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរី ថា ដំណាំប៉េងប៉ោះវាមិនសូវត្រូវការទឹកច្រើនទេ ហើយរហ័សប្រមូលផល។ ម្យ៉ាងដោយសារតែនៅតំបន់ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ខ្វះទឹកដាំដុះរាល់ឆ្នាំ សូម្បីតែដាំស្រូវស្ទើរតែមិនមានទឹករហូតបានផលស្រូវទុំទេ ទើបគាត់ជ្រើសរើសការដាំបន្លែមានអាយុខ្លី ដូចជាដំណាំប៉េងប៉ោះឈើរីនេះ។ លោកស្រីឲ្យដឹងបន្ថែមថា មុនដាំ ត្រូវរៀបចំដីចម្ការ ឬដីស្រែឲ្យបានរាបស្មើ ដោយភ្ជួរដីឲ្យច្រើនសា បំបែកដីឲ្យម៉ត់ល្មម រួចបែងចែកមួយផ្នែកសម្រាប់សាបកូន និងមួយផ្នែកសម្រាប់លើកជារងសម្រាប់ដាំ ប៉ុន្តែលោកស្រីថា ប្រភេទដីដែលឆាប់លូតលាស់ល្អ គឺជាដីប្រភេទល្បាយខ្សាច់ ដីល្បាយកណ្ដៀង ជាដើម។
ក្រោយពីរៀបចំដីចម្ការ ឬដីស្រែរួចហើយ ត្រូវយកគ្រាប់ប៉េងប៉ោះមកព្រោះលើដីនោះ ដោយមើលថែរហូតកូនប៉េងប៉ោះបានអាយុ ១៥ថ្ងៃ ចាំដកយកកូននោះមកដាំលើរងដែលបានលើករួច ប៉ុន្តែក្នុងរណ្ដៅដាំបានតែមួយដើមប៉ុណ្ណោះ៖ «ដំបូងរៀបចំដីព្រោះកូន សាបគ្រាប់ប៉េងប៉ោះរហូតវាបានអាយុ ១៥ ទៅ ២០ថ្ងៃ ហើយយើងដាំនៅទីវាលស្រែ។ អ៊ីចឹងយើងត្រូវភ្ជួរដីទុកចោលសិន ១អាទិត្យ ទៅ ២អាទិត្យ មូលហេតុដើម្បីឲ្យស្មៅនៅទីនោះងាប់ ហើយដីផុស។ បន្ទាប់មក គឺយើងយកជីទៅដាក់ គឺជីអាចម៍គោ និងជីកំប៉ុសក្នុង ១ម៉ែត្រការ៉េយើងអាចដាក់ប្រហែល ២០ ទៅ ៣០គីឡូ ដោយសារវាជាអាចម៍គោ។ អ៊ីចឹងជីហ្នឹងនៅមានសុពលភាពបានយូរ»។
លោកស្រីបានបញ្ជាក់ថា មុនដាំ ត្រូវដាក់ជីកំប៉ុសធម្មជាតិ ដូចជា លាមកគោ ចូលក្នុងរណ្ដៅដែលត្រូវដាំនោះ។ ចំណែករងវិញ ត្រូវទុកចន្លោះពីរងមួយទៅរងមួយទៀតកន្លះម៉ែត្រ។ កម្ពស់រងនៅរដូវប្រាំង ត្រូវលើក ២តឹក កាយឲ្យមានកំពែង ដើម្បីទប់ទឹកកុំឲ្យហូរចេញ។ បើនៅរដូវវស្សាវិញ កម្ពស់រងត្រូវលើក ៣តឹក កាយជារាងខ្នងអណ្ដើកទុកឲ្យមានចង្អូរបង្ហូរទឹកចេញ។
ការថែទាំក្រោយដាំប៉េងប៉ោះ
កសិកររូបនេះឲ្យដឹងថា ក្រោយដាំ ត្រូវតាមដានដើមប៉េងប៉ោះនីមួយៗ បើវាងាប់ យកដើមថ្មីមកដាំជួស បើវាអន់ជាងគេ ត្រូវគ្របវាបន្ថែម។ ការថែទាំកូនប៉េងប៉ោះក្រោយដាំ ត្រូវប្រើជីកំប៉ុសទឹក ស្រោច និងត្រូវមើលក្នុងដី ក្រែងមានស្រមោចវាស៊ីកូនប៉េងប៉ោះដែលនៅខ្ចី។ លោកស្រីថា នៅពេលប៉េងប៉ោះដុះស្លឹកបន្ថែម ភាគច្រើនវាមានដង្កូវយាយីដំណាំ។ បន្ទាប់ពីដាំកូនប៉េងប៉ោះរួច ត្រូវស្រោចទឹក ២ដងក្នុង ១ថ្ងៃ ពិសេសត្រូវឧស្សាហ៍ជ្រោយដី និងបោចស្មៅដើម្បីឲ្យដីធូរឆាប់ឲ្យប៉េងប៉ោះលូតលាស់ល្អ ឆាប់បានបញ្ចេញផ្លែផ្កា៖ «បើសិនជាល្អបំផុត គឺយើងធ្វើជាកន្ទោង។ នៅក្នុងហ្នឹងយើងមានលាយដីដំបូក អាចម៍គោ អាចម៍មាន់អីយើងលាយទៅ ៣០% នៃដីទាំងអស់។ និយាយទៅក្នុងដី ១០០% ជីដាក់តែ ៣០% ទេ សម្រាប់ការបណ្ដុះ។ បើសិនជាពូជយើងល្អ វាដុះស្មើ អ៊ីចឹងត្រឹម ១អាទិត្យ ទៅ ២អាទិត្យ យកវាទៅដាក់ថ្នាល ដែលយើងរៀបចំដាំ ព្រោះវាទទួលផលតែ ១ខែកន្លះទេ»។
ឯកសារស្រាវជ្រាវរបស់មជ្ឈមណ្ឌលដំណាំបន្លែពិភពលោក ស្ដីពីបច្ចេកទេសដាំប៉េងប៉ោះដោយសុវត្ថិភាព បង្ហាញថា ប៉េងប៉ោះគឺជាបន្លែសំខាន់មួយនៅតំបន់អាស៊ី និងអាហ្វ្រិក ដែលទ្វីបទាំងពីរនេះគ្របដណ្ដប់ប្រមាណ ៦៥% នៃផលិតកម្មប៉េងប៉ោះសរុបរបស់ពិភពលោក។ ប៉េងប៉ោះជាបន្លែសម្បូរដោយសារធាតុចិញ្ចឹម ដូចជា វីតាមីន និងសារធាតុរ៉ែជាច្រើនទៀត ដែលអាចជួយរក្សាតុល្យភាពរបបអាហារយ៉ាងល្អប្រសើរ។
ដោយសារប៉េងប៉ោះមានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើននេះហើយ បានក្លាយជាគោលដៅសំខាន់របស់ក្រុមគ្រួសារ លោកស្រី ឯម រីម និងប្រជាកសិករក្នុងភូមិកាហែង ដើម្បីជួយទ្រទ្រង់កម្រិតជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ ជាក់ស្តែង លោកស្រីអាចប្រមូលផលផ្លែប៉េងប៉ោះបានចាប់ពី ៥០០ ទៅ ៨០០គីឡូក្រាម ដែលអាចរកចំណូលបានជិត ២លានរៀល។
កសិករ ឯម រីម ឲ្យដឹងថា ទោះបីដំណាំប៉េងប៉ោះឈើរីងាយស្រួលដាំ និងមានតម្លៃខ្ពស់ មិនសូវប្រកួតប្រជែង ប៉ុន្តែដំណាំប្រភេទនេះក៏សម្បូរសត្វចង្រៃបំផ្លាញផងដែរ ដូចជា រួញស្លឹក សត្វដង្កូវចោះផ្លែ និងក្រាលើស្លឹក ជាដើម។ លោកស្រីថា ហេតុនេះកសិករមួយចំនួននៅក្នុងភូមិ ត្រូវបង្ខំចិត្តប្រើជី និងថ្នាំគីមីខ្លះ ដើម្បីកម្ចាត់បញ្ហាសត្វចង្រៃលើប៉េងប៉ោះដែលកសិករដាំ។
ទោះជាបែបនេះក្តី កសិកររូបនេះយល់ថា ទោះជាពលរដ្ឋមួយចំនួននិយមប្រើថ្នាំគីមី ព្រមទាំងប្រើរបៀប ឬវិធីដាំផ្សេងៗ ដើម្បីដាំប៉េងប៉ោះឲ្យធំលូតលាស់លឿនក៏ដោយ ប៉ុន្តែលោកស្រីបានណែនាំឲ្យកសិករដែលចាប់អារម្មណ៍ដាំដំណាំប៉េងប៉ោះ គួរជ្រើសរើសការដាំបែបវិធីធម្មជាតិ ឬសរីរាង្គ ព្រោះរួមចំណែកកាត់បន្ថយការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងមានសុខភាពល្អ ពិសេសលក់បានតម្លៃខ្ពស់៖ «ខ្ញុំជ្រើសរើសយកចំណីធម្មជាតិហ្នឹង ដោយបើយើងវិភាគសេដ្ឋកិច្ច វាចំណាយតិច ព្រោះវត្ថុធាតុដើមដែលយើងយកមកប្រើ វាងាយស្រួលរក ងាយស្រួលនៅជិតផ្ទះស្រាប់ តែបើយើងយកប្រើថ្នាំគីមី បើយើងប្រៀបធៀបនឹងប្រាក់ចំណេញវាបានតិច»។
មិនត្រឹមតែជំរុញឲ្យកសិករកាត់បន្ថយប្រើថ្នាំកសិកម្មប៉ុណ្ណោះទេ លោកស្រីក៏ស្នើរដ្ឋាភិបាល ដោះស្រាយបញ្ហាប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ និងផ្តល់បច្ចេកទេសថ្មីៗដល់កសិករ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់ងាកមកប្រើជីធម្មជាតិឲ្យបានច្រើន។ លោកស្រីជឿជាក់ថា បើរដ្ឋាភិបាលធ្វើបែបនេះបាន កសិករនៅតាមទីជនបទ នឹងមិនបោះបង់ការងារកសិកម្មនោះឡើយ៕===========
=======ប្រភព៖ វិទ្យុអាស៊ីសេរី=========
Post a Comment